لبخند بهار
از موقع اي كه ازدواج كردم هر سال موقع تحويل سال خودم را كنار آستان حرم امام رضا(ع) ا يافتم...... دلم پروانه اي می شودو تا كنار ضریحشان می پرد . دلم قاصدک می شود ... و تا گنبد طلایشان بالا می رود . دلم مثل ابر توی حرمتان باران می شود ميدانم.... مي دانم شما از همه چيزم خبر داريد..اما خودم را سبكبار به شما مي سپارم تا لحظات خوبي را برايم تقدير زنيد..... برايم فرقي نمي كند كه سال تحويل شب باشد يا روز فقط دلم حرم مي خواد و بوي يار.......دلم ربنا مي خواد و شوق انتظار..... خانواده با من هم نظرند و عقيده و اين جاي بسي شكر است كه گاه فراموش مي كنم. &nbs...